Brotzeit door Udo Pollmer

Natuurbehoud heeft prioriteit. In de ogen van vele burgers wordt er nog altijd veel te weinig voor gedaan. In elk geval dienen ondernemingen, die bijvoorbeeld veel ruimte vergende luchthavens of fabriekshallen bouwen, compensatievlaktes aanbieden, waarin de natuur zich weer ongehinderd ontplooien plan.

Alles goed en wel, maar hier hebben we een probleem: waar komen die compensatievlaktes vandaan? Worden golfbanen weer in een wildernis omgezet? Lokale recreatiegebieden weer biotopen voor bedreigde tekensoorten? Volkstuincomplexen opgeheven, om de natuur te bevrijden van meststoffen, pesticiden en zaden met dubieuze genen? Het antwoord is simpel: het land is...

...meestal afkomstig van boeren. Voor hen is het uiteindelijk slechts een prijskwestie.

Voor de luchthaven Frankfurt offerde de Staat zelfs staatsdomeinen, dat wil zeggen goederen die behoren tot de staat en daarmee ook aan de burgers. Hij versjacherde zijn beste bodems, waarop voorheen broodtarwe en suikerbieten gedijden. Het stoort de natuurbeschermers maar weinig wanneer de landbouw ophoud te bestaan. De voedselproductie is hen al langer een doorn in het oog. Slechte gronden blijven sowieso voor hun gereserveerd, omdat de landbouw daar niet lonend is.

Wat gebeurde er met de waardevolle gronden? Ze werden met 130.000 bomen vol geplant en op deze elegante wijze werd een oud cultuurlandschap verwoest. Wanneer het geplande "Oerwoud van morgen" ontstaat, is het land verloren. Natuurbeschermers wijzen er trots op, dat op deze vlaktes 500 jaar geleden nog ongerepte wildernis heerste. Met hun vermeende grote daad, hebben ze het werk van generaties boeren verwoest.

Onze voorouders hebben het land eerst ontgonnen, getrouw aan het spreekwoord: de eerste generatie kent de dood, de tweede de nood en de derde het brood. Met hun blote handen, met primitieve werktuigen, met armetierige trekdieren werden bossen ontruimd, kinderen moesten stenen rapen; anderen hebben moerassen vol steekmuggen drooggelegd, waar hun kleinkinderen dan door de eeuwen heen humuslagen op konden bouwen, waarvan we tegenwoordig leven. De bewoonbaarmaking, de overwinning op de wildernis, de opbouw van vruchtbare gronden is het fundament van onze beschaving.

Voor elke vlakte, die wij uit de productie nemen, die we ruimhartig “terug geven aan de "natuur", voor elke hectare die we overhevelen naar de biologische landbouw met hun lage opbrengsten, worden bossen in Zuid-Amerika gerooid en turfmoerassen in Zuidoost-Azië meedogenloos afgefakkeld, om er soja en oliepalmen aan te planten. Ze moeten het gat in de eiwitten- en vetvoorziening sluiten, die hier, door het afzien op het telen van graan en koolzaad ontstaat.

Op de noordpool brult de beer

De natuurbeschermings-ngo’s zijn ondertussen een globale bedreiging. Meestal begint het met een leugenachtige campagne: bijvoorbeeld met ijsberen, voor wie het te warm wordt door de "klimaatverandering". U kent zeker de iconische foto van een uitgemergelde ijsbeer met druipende slierten langs het gebogen hoofd, die zich moeizaam voortsleurt? Met zekerheid een doodziek exemplaar, aangevreten door parasieten, maar niet verhongerd ten gevolge van een tekort aan verse biologische ijspegels! Zo ziet de natuurlijke dood uit.

Naar men zegt sterven ijsberen, omdat het ijs smelt. Daarbij verliest de beer de vaste grond onder zijn voetzolen en verdrinkt. Anderen verhongeren, omdat hun ijzige habitat ontdooit. Zo vloeit ook het voedsel voor hun neus weg. Fout: de productiviteit van een ecosysteem stijgt met de temperatuur – zowel op water als op land. Roofdieren verscheuren planteneters, die de plantendeken op de ijs-vrije vlaktes afgrazen. De massa van micro-organismen in zee is net zo temperatuur-afhankelijk: hoe warmer des te meer voedsel is er voor de vissen en des te vetter dan de robben. Zou het Noorden echt groener worden, dan verscheuren de ijsberen kariboes in plaats van zeehonden.

Er vindt dus geen Arctische berensterfte plaats, maar eerder een ijsberenplaag. Ik citeer uit een verslag van de Global Warming Policy Foundation: in 2018 hadden "de Inuit in het uitgestrekte Canadese gebied Nunavut hun buik vol van wetenschappers die volhielden dat het aantal ijsberen daalde, terwijl hun eigen ervaringen een heel ander verhaal vertelden." “Groot was de publieke verontwaardiging toen er een ijsbeer gedood werd, omdat hij een Duitse ijsbeer bewaker... had aangevallen had. Toen enkele dagen later opnieuw een Inuit jager door een beer... gedood was, liet de nieuwsdienst dit bericht een stille dood sterven.

Het incident versterkte de indruk van de Canadese Inuit dat veel mensen, met inbegrip van ijsbeeronderzoekers, het leven van een ijsbeer boven een mensenleven - met name een Inuit leven - stellen. "Om een dagblad van de Inuit te citeren: "in Nunavut zal de schade, die de milieubeschermers aan hun zaak hebben toegevoegd, waarschijnlijk generatielang aanhouden."

India: Doodvonnis voor miljoenen „Wilden“?

Het verwijt, dat milieubeschermers mensenlevens verachten, is tamelijk hard. Maar hij wordt steeds luider. Bijvoorbeeld in India: natuurbeschermers hebben daar voor het Hooggerechtshof de inheemse volkeren aangeklaagd, die in de uitgestrekte bossen leven.

Deze heeft het verjagen van wel acht miljoen stamleden en vluchtelingen, die zich in de bossen ophielden, gelast. Vertegenwoordigers van mensenrechtenorganisaties zoals Survival International spreken van de "grootste massale-verdrijving in de naam van natuurbescherming." Nieuw is zulke handelswijze niet: vele mensen werden al weggejaagd, nadat hun land in tijger reservaten werd omgezet. Heeft er iemand gedoneerd voor de Aziatische tijgers?

Nog eens Survival International: "dit vonnis is een doodvonnis voor miljoenen stammen in India, is landroof van epische proporties en een ten hemel schreiende onrechtvaardigheid." "Het zal tot grote ellende, verarming, ziekte en dood... voeren. Het zal de bossen niet redden, die de bewoners generatieslang beschermd hebben".

De poging, om snel miljoenen "wilden", zoals men dat vroeger noemde, en arme duivels over de kling te jagen, die vaak niet kunnen lezen en schrijven, en niet begrijpen wat juridische titels zijn, is monsterlijk. Het toont de ware aard van de natuurbeschermers: het zijn wolven die in schaapskleren, luid blaten om donaties, om daarmee hun slachtoffers naar de slachtbank te kunnen drijven.

Literatuur

Crockford SJ: State of the Polar Bear Report 2018; GWPF Report 2019; 32 

Bell J: Meet our newsmaker of the year: the polar bear. Nunatsiaq News 2. Jan 2019

https://nunatsiaq.com/stories/article/meet-our-newsmaker-of-the-year-the-polar-bear

Schubert W: Fraport erwirbt mehrere Landgüter zum Aufforsten. fr.de 30. Nov. 2005

Ebert J: Ökologische Maßnahmen zum Flughafen-Ausbau. Fraport AG, Frankfurt/Main 2011

Anon: India’s forest dwellers evicted in name of conservation. Maximpact Blog 16. April 2019

Gokhale N: As Supreme Court stays eviction of 9.5 million forest dwellers, here’s how states illegally rejected land claims. Indiaspend.com 2. März 2019

Iles DT et al: Terrestrial predation by polar bears: not just a wild goose chase. Polar Biology 2013; 36: 1373-1379

TPT Bureau: Lives of 9% population endangered after SC’s eviction order. The Policy Times 26. Feb. 2019

Gormezano LJ, Rockwell RF: What to eat now? Shifts in polar bear diet during the ice-free season in western Hudson Bay. Ecology and Evolution 2013; 3: 3509-3523