Voedingsethiek
Door Udo Pollmer

Lizenz CC BY 2.5
Als eerste zijn diegene gekomen, die dieren niet willen doden, om ze op te eten. Toen kwam een nog dommere specie. Namelijk die, die niet eens planten uit de bodem trekken, om die te eten. De bekennende anti-veganer en frutariërs; Udo Pollmer schudt slechts zijn hoofd over de logica van de voedings-ethici.
Ethische vragen dringen in toenemende mate inhoudelijke vragen naar de achtergrond. Ethische commissies woekeren in onze maatschappij van overvloed als etterende zweren, zelfbenoemde ethische commissarissen bezetten steeds weer nieuwe gebieden van het leven. Hoe complexer de samenhangen worden, des te meer zijn simpele inschattingspatronen welkom. Ze bieden een snelle oriëntering en sparen zelfstandig nadenken uit.
Zo is bijvoorbeeld de vraag, of men dieren mag doden, om ze op te eten, puur zakelijk waardeloos, maar klinkt ethisch tamelijk prestigieus. Puur zakelijk waardeloos, want voor de productie van plantaardige voedsel moeten eveneens veel dieren lijden – al was het alleen maar omdat de ploeg, de kinderkamers van veldmuizen vernietigt en de kroost dood. Maar ook wilde zwijnen worden afgeschoten, omdat ze de akkers verwoesten. In Afrika jagen de boeren op olifanten,...