Hoe een basisvoedingsmiddel tot een gevaarlijke stof verklaard wordt
Door Udo Pollmer 

„De melk doet het “, zo luidde een slogan noch in die tijd, toen vlees nog een stuk levenskracht was. Ondertussen duiken er kreten op zoals „Melk, het dodelijke gif“, maar deze leuze is verre van waar..

De melk heeft het niet gemakkelijk. Eerst word ze in de melkfabriek net zo lang met de modernste techniek bewerkt, tot ze als houdbare magere melk in de schappen beland, en dan komt ze ook nog in ‘t vizier van voedingsdeskundigen. Maar niet door het ontbrekende vet brand de kritiek los, maar door het origineel: Talrijke tijdschriften en internetsites verkondigen dat verse melk het aller giftigste van alle levensmiddelen is, ja, dat de nietsvermoedende melkdrinker zich daarmee de dood door kanker op de hals haalt. Op zich is dit verwijt niet bijzonder origineel, want daarmee dienen alle...

Levensmiddelenexpert Udo Pollmer over de truc’s uit het laboratorium
Door Udo Pollmer

Goede wijn ontstaat door traditie en handwerk? In geen geval. De basisstof – de druiven – worden met hightech verbeterd en veredeld. En de chemici werken er al aan om de perfecte wijn in het laboratorium te maken.

De wijnmarketing stoelt al decennialang op de vertrouwde beelden vol traditie en romantiek. Als met gebedsmolentjes beklemtoont de branche dat de wijnboer aan de grillen van de natuur en de weergoden overgeleverd is. Wat niet op de stokken gerijpt is, “kan later in de kelder ook niet meer goedgemaakt worden”, aldus de sprookjesvertellers en doen alsof hun edele druppels in historische keldergewelven bij kaarslicht in fraaie houten vaten rijpen. De nuchtere gegevens uit wetenschap en techniek mijdt de branche als de duivel het wijwater. Tenminste tegenover de clientele.

Op vak-congressen spreken de wijnboeren openlijk en bediscuteren het heikele thema wijnbereiding met dezelfde ernst en vocabulaire als ouderwetse chemici, die over de nieuwste ontwikkelingen bij de synthese van kunststoffen refereren. Als baanbrekend geldt het onderzoek aan de TU in Weihenstephan. Daar is het gelukt, alle voor de wijnsmaak belangrijke sleutelmoleculen te identificeren. Daarbij zijn niet eenvoudig stoffen bedoeld die ergens “naar wijn ruiken”, maar een bouwdoos met alle benodigde substanties, die ...

Opnieuw geen bewijs voor het nut van diëten
door Nikolaus Ott, Udo Pollmer en Uwe Knop
Vertaling door Piet van Veghel 

1. De studie samengevat

In de jongste Amerikaanse studie „Effects of Low-Carbohydrate and Low-Fat Diets" werden de uitwerkingen van een koolhydraat- en een vetarm dieet op het lichaamsgewicht en het risico op hart en vaat ziektes onderzocht. Bij de koolhydraatarme kost waren de deelnemers gehouden om minder als 40 gram van hun dagelijkse calorieën in de vorm van koolhydraten te consumeren. Als vetarm gold dan een dieet, wanneer minder dan 30 % van de energietoevoer door vet werd afgedekt, waarbij de verzadigde vetzuren minder als 7 % van de totale energie uit dienen te maken. In totaal namen 148 personen deel aan de studie, 75 koolhydraatarm en 73 vetarm. De studiedeelnemers werden aan het begin van de studie, alsook na 3, 6 en 12 maanden onderzocht. 18 % van de deelnemers braken het vetarme dieet voortijdig af. Bij het koolhydraatarme dieet waren het 21 %. Met koolhydraatarme kost verloren de proefpersonen iets meer gewicht en vet, de verhouding tussen totaal- en het HDL-cholesterol (“goed cholesterol”) verbeterde zich sterker, evenals het triglyceride, ook het HDL steeg sterker. Het theoretisch risico in de komende 10 jaren aan een coronaire hartziekte te gaan leiden ( Results, der 10-year Framingham CHD Risk Score, bladzijde 5) lag bij koolhydraatarme dieet om en nabij 1,4 % lager als bij vetarm dieet (“10Year Framingham CHD Risk Score”). De auteurs adviseren...

Wanneer tuinafval in de mixer beland
Door Udo Pollmer 

Groene smoothies zijn de nieuwste kooktrend. Niet alleen spinazie komt in de mixer, maar ook de blaadjes van radijsjes of van bomen. Dat zou zogenaamd gezond moeten zijn. Maar Udo Pollmer waarschuwt voor ernstig gevaar voor nieren en schildklier.

Een trend wint snel aan terrein: de groene smoothies. De programma’s op de publieke zenders worden steeds euforischer. Daarbij gaat het niet om komkommers, die in de mixers fijngemalen worden om zo oude mensen in verpleeginrichtingen het kauwen te besparen. Nee, het is een hype onder de jongeren en schoonheden, die zich daarmee nog jonger en mooier willen drinken. Ook moet de dunne brij de waardering “voor het grotere geheel” versterken, zo verkondigen het de betreffende adviseurs.

Voor dit hogere doel zijn gewone slablaadjes natuurlijk niet voldoende, daarvoor zijn exquise grondstoffen nodig. In de ARD worden expliciet de blaadjes van radijsjes, koolrabi en het wortelloof aanbevolen. De reden: “Bij de groentekraam of in de supermarkt laten wij dit graag als afval achter – maar dat is een ongehoorde verspilling.” Waarom niet gelijk de hele verpakking in de mixer? Is anders toch zonde!

Loof is voor de mensen niet te genieten

De bio-bak biedt TV-Voedingsadviseurs een omvangrijk aandachtsgebied. Daarin ligt nog een schat te wachten om er enkel uit gevist te worden. Want voor groene smoothies komt zelfs tuinafval in de mixer – naast radijsjes lof ook rabarberblad en...

en zorgt voor ernstige problemen
Door Udo Pollmer

Op zoek naar alternatieven voor vlees word naast soja in toenemende mate tarwegluten aangeboden. Hoe voedzaam is deze zogenaamde Seitan, zoals dit product met zijn Aziatisch klinkende naam heet?
Vegetarische en veganistische kost vind steeds meer pleitbezorgers. Steeds vaker word voorgesteld om een of twee keer per week nieuwerwetse voedingsmiddelen zoals seitan te gaan eten. Het zijn vleesimitaties, gesynthetiseerd uit tarwe proteïne, ook wel gluten genaamd.
Seitan word graag als traditioneel boeddhistische specialiteit omschreven, dat in Azië al duizenden jaren als vleesvervanger hoog in aanzien zou staan. Maar in de typische rijstculturen van Azië speelde tarwe nooit een rol van betekenis. Niemand zou op het idee gekomen zijn,...