Studie naar het hartinfarct-risico
Door Udo Pollmer

Over het top-voedingsthema cholesterol is alles al gezegd – zo leek het tot voor kort. Nu echter heeft de Amerikaanse regering beslist, de waarschuwing tegen deze vermeende gevaarlijke stof op te heffen. Udo Pollmer verklaart, hoe het tot de cholesterol-angst is gekomen.

De cholesterol-sage nam onlangs een onverwachte wending. Het Advisory-Board van de Amerikaanse regering gaf het advies de waarschuwing tegen cholesterol in de voeding op te heffen, want er is geen enkele reden, om op de toevoer van cholesterol te letten. De experts doen er nog een schepje bovenop: Er is nooit enig bewijs voor de schadelijkheid van cholesterol in het eten geweest.

Waar zijn de wat men noemt solide bewijzen gebleven? Daar is het zinvol om een blik op de geschiedenis van de cholesterol angst te werpen. De vader van dit idee was de Amerikaanse fysioloog en oceanograaf Ancel Keys. Al in 1953 betichtte hij het cholesterol in dierlijke vetten hoofdschuldige te zijn voor hartinfarcten. Maar de doorbraak lukte hem pas met de beroemde Zeven-Landen-Studie, die in 1958 startte. Daarmee probeerde Keys een samenhang tussen dierlijk vet in het eten, de cholesterolspiegel in...

Ontslakte, ontgifte, ontwaterende – asperges zouden ondertussen voor alles goed zijn
Door Udo Pollmer

Wanneer men een wondermiddel uit de Hollandse keuken moet noemen, dan is het de asperge bij uitstek Dat beweren tenminste voedingsconsulenten en de media. In werkelijkheid kan de asperge echter niets - behalve smaken, aldus onze levensmiddelenchemicus Udo Pollmer.

De lofzangen op de asperges worden van jaar tot jaar euforischer. Wat voor de Amerikanen de “Polypill” is, dus een magisch pilletje dat tegen alle ziekten van de wereld helpt, is voor de Hollanders de asperge. “Asperges – de Alleskunners” lees ik op een populaire website, die net als vele anderen ook gezondheidsbeloftes als zakelijk model bedrijft. Bovenaan het...

Door Udo Pollmer

Steeds opnieuw word er geklaagd over veel te goedkope levensmiddelen. Schuld daaraan zijn de krenterige consumenten, zo heet het dan vaak. Maar ook de producenten zouden zich bij de neus laten nemen, meent Udo Pollmer.
Eindelijk heeft de landbouw een stem, die ook gehoord word. Onder het pseudoniem “Boer Willie” heeft een landbouwer uit Niederrhein een brandbrief aan de consument gericht. Naar zijn mening zijn die tamelijk schizofreen. Enerzijds verlangen zij een een ponnie-boerderij met vlinders en bloemetjes, anderzijds zullen ze steeds het goedkoopste van de monoculturen kopen. Eerst stellen ze een heleboel eisen aan de producenten en dan smijten ze hun producten achteloos bij het afval. Voor boer Willie...

Nieuwe Meta-Analyse (27 Studies)
Door Uwe Knop

De recente evaluatie van 27 onafhankelijke studies uit Amerika, Azië, Europa en Australië wees uit: De consumptie van rood vlees speelt geen rol van betekenis bij dikke darmkanker. [1] De meta-analyse in het Journal of the American College of Nutrition toonde ook, dat er zelfs geen enkele duidelijke samenhang tussen gegeten hoeveelheden (dosis – werkings – relatie) runds- lams –en varkensvlees, en darmkanker waarneembaar is.

Aanvullend wijzen de studieleiders op ernstige problemen met de geloofwaardigheid van de voedingswetenschappen: Enerzijds is het onmogelijk, de “werking” van individuele voedselfactoren geïsoleerd uit de totale voeding en lifestylefactoren te analyseren; anderzijds zijn...

Vegetarische en veganistische voeding is “Mainstream” – maar zou de hele mensheid zich vleesloos willen voeden, dan was er niet genoeg voor iedereen, zegt levensmiddelenchemicus Udo Pollmer. Met co-auteurs ontrafelt hij nu in een boek de gangbare argumenten uit de gezonde veggie-wereld.

Een artikel uit de => Tiroler Tageszeitung

Tegen een veganistische namiddag heeft de strijdbare Duitse levensmiddelenchemicus Udo Pollmer geen enkel bezwaar. Hij en zijn co-auteurs van “Don’t go Veggie” – de landbouw statisticus Georg Keckl en de landbouwer en sociaalwetenschapper Klaus Alfs – stoort het, dat het afzien op vlees en andere dierlijke producten tegenwoordig een bijkans “religieuze wereldvisie” met een sektarisch karakter geworden is. Zelfs binnen de club van aanhangers bestaan er hiërarchieën: Daar kijkt de “morele vegetariër” op de “gezondheidsvegetariër” neer. De veganist veracht de vegetariër, die nog eieren en kaas op zijn bordje heeft - en voor de fruitariër liggen ze er allemaal uit. Pollmer bespeurt...